|
| Hans-Jürgen Martin |
ik ben van jaargang 1952 en woon sedert mijn 10de levensjaar in een stad in het "Bergische Land". Sedert een kwart eeuw houd ik mij met zebravinken bezig. Van beroep ben ik taalleraar en docent in electronische verwerking van informatie bij het VHS-Haus van de Volkshogeschool in Düsseldorf.
Hoe ben ik tot zebravinken gekomen?
Welnu, de biologie, beter gezegd de zoologië, was altijd al mijn grote passie en ik zou ook beslist een studie in de biologie gedaan hebben, ware het niet, dat ik toentertijd met de andere vakken in de natuurwetenschap de nodige problemen gehad zou hebben. Anderzijds wilde het noodlot of beter gezegd een nonchalante tijdgenoot, dat ongeveer 30 jaar geleden een kaneelkleurig wijfje van de zebravink ("Coco") in de tuin van mijn ouders neerstreek en hongerig at van de gierstresten uit de parkietenkooi, die mijn moeder in een bloemperk gekieperd had. Ik zag al snel, dat de vogel een exoot was (meer kennis had ik toen nog niet) en ik joeg hem met behulp van een deken de serre in. Ik sloot de deur en ving de vogel. Nadat ik vastgesteld had, dat het een wijfje van een zebravink was, ging ik in dierenzaken op zoek naar een mannetje. Ik vond er ook een en – nu ja, de rest kunt U wel raden.
Ik had nog andere liefhebberijen: doe-het-zelven en fotografie. De eerste benutte ik om, gedurende mijn studietijd, voor mijn prachtvink een kleine volière te bouwen. Om overeenkomstig hun aard te kunnen leven moeten vogels kunnen vliegen en als ik ze niet urenlang in een kamer wilde laten vliegen en daamee het risiko zou lopen, dat ze ook bij mij zouden ontsnappen, dan moest ik een wat ruimer onderkomen voor ze bouwen. De andere liefhebberij, het fotograferen, leverde mettertijd een kleine reeks van dia's op, die een gedragstudie van deze prachtvink vormde.
Na het beëindigen van mijn studie volgde een periode van werkzaamheid als aankomende hogere beambte. Daarna een tijdsbestek van bijverdiensten en werkloosheid. Ik had dus voldoende tijd om mij intensiever en ook op een meer wetenschappelijke basis met mijn dieren bezig te houden. Dat bracht me al snel tot de ontdekking, dat er weliswaar wetenschappelijke publikaties met zebravinken als onderwerp in vaktijdschriften bestonden; dat er echter geen boek op de markt was voor de leek, die een liefhebber was van prachtvinken. Zo kreeg ik een nieuwe passie: ik nam kontakt op met een belangrijke uitgever van boeken over dieren (G&U in München) en schreef zelf het ontbrekende boek. Ondertussen is de 16de druk verschenen ...
En het is ook gepubliceerd in het Deens, Engels, Nederlands, Noors en Tsjechisch. De Nederlandse uitgave is verschenen bij B.V. Uitgeversmaatschappij Elsevier, Amsterdam/Brussel.
Via de vogelkunde kwam ik bij natuurbescherming terecht: hetgeen meer dan een hobby zou moeten zijn nl. de verantwoordelijkheid van alle mensen. Ach ja, een andere mooie hobby is reizen, b.v. op het 5e continent, waar ik "mijn" zebravinken in de australische outback leerde kennen. Men zou meer tijd en geld moeten hebben ...
 |
15.08.1999 |  |
Het boek (Nederlandse uitgave) |